Timp de livrare 5-7 zile lucrătoare !
Τεχνητή πρόκληση τοκετού
Πότε είναι αναγκαίες οι τεχνητές ωδίνες
Όσο πλησιάζει ο μήνας σας, θα περιμένετε με ανυπομονησία τη μέρα που θα αγκαλιάσετε το μωράκι που κουβαλούσατε στην κοιλίτσα σας για εννιά μήνες. Ορισμένες φορές, βέβαια, τα μωρά αργούν να έρθουν στον κόσμο και ο μαιευτήρας αναγκάζεται να προκαλέσει τεχνητά τον τοκετό χρησιμοποιώντας ιατρικά μέσα.
Οι πιο συνήθεις λόγοι είναι: έχει περάσει η ημερομηνία του τοκετού, τα νερά σπάνε πριν ακόμα ξεκινήσουν οι συσπάσεις, η έγκυος έχει προεκλαμψία (μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από υψηλή πίεση και πρωτεΐνη στα ούρα).
Όταν περνάει η ημερομηνία τοκετού
Η πιθανή ημερομηνία τοκετού υπολογίζεται από την τελευταία περίοδο, με υπερηχογράφημα του εμβρύου ή μετρώντας 40 εβδομάδες από τη μέρα που συλλάβατε – αν τη γνωρίζετε.
Ο υπολογισμός γίνεται κατά προσέγγιση, αφού μια εγκυμοσύνη μπορεί να διαρκέσει από 37 μέχρι 42 εβδομάδες.
Σύμφωνα με ιατρικές έρευνες, ο πλακούντας παύει να λειτουργεί το ίδιο καλά μετά από 41 εβδομάδες κύησης και αυτό επιδεινώνεται προοδευτικά όσο περισσότερο διαρκεί η εγκυμοσύνη. Γι’ αυτό, πολλοί γιατροί συστήνουν την τεχνητή πρόκληση τοκετού μόλις το μωρό φτάσει την 41η-42η εβδομάδα κύησης.
Τα νερά σπάνε πριν ξεκινήσουν οι συσπάσεις
Τα «νερά» δεν είναι άλλο από το περιεχόμενο του αμνιακού σάκου, ο οποίος προστατεύει το μωρό όσο αυτό μεγαλώνει μέσα στη μήτρα. Κανονικά, τα νερά πρέπει να σπάσουν πριν γεννηθεί το μωρό και, όταν γίνει αυτό, είναι σημάδι ότι έχει ξεκινήσει ο τοκετός. Τότε, ξεκινούν άμεσα και οι συσπάσεις.
Παρόλα αυτά, ορισμένες γυναίκες δεν έχουν τακτικές συσπάσεις μέχρι και 1 με 2 μέρες αφότου τα νερά σπάσουν. Επειδή, όμως, όταν ανοίξει ο αμνιακός σάκος το μωρό εκτίθεται σε πιθανές λοιμώξεις, τις πρώτες 1-2 μέρες μέχρι να αρχίσουν οι συσπάσεις ο γιατρός θα σας χορηγήσει αντιβίωση και έπειτα θα προχωρήσει σε τεχνητή πρόκληση τοκετού.
Προεκλαμψία
Η προεκλαμψία είναι μια επιπλοκή που κάνει την εμφάνισή της προς το τέλος της εγκυμοσύνης. Τα σημάδια της είναι: υψηλή αρτηριακή πίεση, πρωτεΐνη στα ούρα, πονοκέφαλοι, πρησμένα άκρα και πρόσωπο, στομαχόπονος. Οι γυναίκες με προεκλαμψία πρέπει να επικοινωνούν άμεσα με τον γιατρό τους, αφού η πάθηση μπορεί να οδηγήσει σε σύνδρομο HELLP και εκλαμψία – δύο επιπλοκές που θέτουν σε κίνδυνο τόσο την υγεία του μωρού όσο και τη δική σας. Σε αυτή την περίπτωση, ο γιατρός προχωράει είτε με τεχνητές ωδίνες είτε με καισαρική τομή, προκειμένου να γεννηθεί το μωρό το νωρίτερο δυνατό.
Ιατρικές μέθοδοι πρόκλησης τοκετού
Κάθε νοσοκομείο εφαρμόζει το δικό του πρωτόκολλο στην τεχνητή πρόκληση τοκετού, με αποτέλεσμα ο τρόπος και ο χρόνος να ποικίλλουν. Αν έχετε απορίες, ρωτήστε τον γιατρό ή τη μαία.
Η πιο απλή μέθοδος είναι τα κολπικά υπόθετα που περιέχουν τζελ προσταγλανδίνης (μια ουσία που περιέχεται φυσικά στο σώμα). Τα υπόθετα τοποθετούνται στον τράχηλο, χαλαρώνοντάς τον και ξεκινώντας τη διαδικασία του τοκετού στο 50% των γυναικών περίπου. Να θυμάστε, βέβαια, ότι αυτή η μέθοδος μπορεί να καθυστερήσει μέχρι και δύο μέρες μέχρι να ξεκινήσει ο τοκετός.
Ένας άλλος τρόπος, είναι η ρήξη μεμβρανών με τη βοήθεια ενός εργαλείου που τρυπάει τον αμνιακό σάκο απελευθερώνοντας το υγρό που περιβάλλει το μωρό. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχετε κάποιες συσπάσεις και να έχει αρχίσει η διαστολή του τραχήλου. Συνήθως, μετά το σπάσιμο των νερών, ακολουθούν έντονες συσπάσεις.
Υπάρχει, επίσης, ο ορός ωκυτοκίνης (syntocinon) που μπαίνει συνήθως όταν έχει αποτύχει κάποια προηγούμενη προσπάθεια πρόκλησης τοκετού. Ο ορός απελευθερώνει μια αυξανόμενη δόση ωκυτοκίνης –η ορμόνη που προκαλεί τις συσπάσεις της μήτρας- «μιμούμενος» τη σταδιακή κλιμάκωση που συμβαίνει στο σώμα της εγκύου σε περίπτωση φυσιολογικού τοκετού.
Φυσικός τρόπος πρόκλησης τοκετού
Καθώς πλησιάζει η μεγάλη μέρα, υπάρχουν αρκετά πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να ενθαρρύνετε τη διαδικασία του τοκετού. Παρόλα αυτά, προτού δοκιμάσετε οτιδήποτε, ζητήστε τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού σας.
Για παράδειγμα, οι συχνές ερωτικές επαφές με τον σύντροφό σας, εφόσον έχετε φτάσει τη 40ή εβδομάδα κύησης, μπορούν να επισπεύσουν τον τοκετό αφού οι προσταγλανδίνες του σπέρματος χαλαρώνουν τον τράχηλο.